کی گفته هر کتابی باید داستانش را روی یک خط مستقیم کسل کننده تعریف کند؟ کلمات باید پرسه بزنند و این طرف و آن طرف بپلکند. باید مثل جغدها پرواز کنند و مثل خفاش‌ها بپرند و مثل گربه‌ها یواشکی راه بروند. باید زمزمه کنند و جیغ بکشند و برقصند و آواز بخوانند. این رمان شرح وقایع روزانه زندگی دختر نه ساله ای است که پدرش را در دوران کودکی از دست داده و همراه مادرش زندگی می‌کند. این کتاب که به شکل دفتر خاطرات نوشته شده مانند تک گویی درونی افکار، احساسات، رویاها و ترس‌های اوست و شرح مشاهدات و سوالات مینا درباره شگفتی‌ها و عجایب دنیای اطرافش با زبانی ساده و در عین حال عمیق خواننده را مجذوب می‌کند. این رمان زیبا، اندیشمندانه، شگفت انگیز و سرشار از امید است و نویسنده‌اش آن قدر ماهرانه صدا و افکار مینا را منعکس می‌کند که خواننده احساس نمی‌کند این رمان اثر مردی میانسال است که تظاهر می‌کند نه سال دارد.

بورلی همیشه می‌خواست این کار را بکند. می‌خواست برود. می‌خواست تا آنجا که می‌تواند از همه چیز و همه کس دور شود. حالا که بادی مرده بود، دیگر هیچکس نمی‌توانست مجبورش کند بماند… پس رفت.