رُز کالتر تقریبا به خانه رسیده است. اما اتومبیلش در صحرای نوادا خراب می‌شود و صدایی از رادیو، سکوت شب را می‌شکند که متعلق به بهترین دوستش، گابی، است. همان پیغامی که رز بارها و بارها در طول سال گذشته آن را گوش کرده است. آخرین پیغامی که گابی قبل از مرگش فرستاده است. بنابراین رز در مسیر نزدیک‌ترین برج مخابراتی پیش می‌رود و به دره لوتوس می‌رسد، شهر کوچکی که پیشگویی در آن امری عادی است، در هر گوشه و کنارش رازی نهفته است و کافه‌ای افسانه‌ای دارد. علاوه بر اینها، بنا به گفته‌ی کیسی کرین، سومین پیشگوی صادق شهر، مردم آنجا منتظر رز بوده‌اند. زیرا در یکی از پیشگویی‌های آنها رز بوده است، همان که طبق آن گفته شده است سیلی فقط ظرف سه روز دره‌ی لوتوس را نابود می‌کند. به باور رز اگر این پیشگویی درست باشد، بدترین ترس او تایید می‌شود؛ اینکه بیماری اختلال اضطراب پس از سانحه که پس از مرگ گابی گرفتار آن شده است، تغییری در او ایجاد کرده و قادر به مقابله با آن نیست. رز با کمک دوستان جدیدش، برای متوقف کردن سیل تلاش می‌کند اما ارتباطش با سیل و همچنین عجیب بودن آن شهر کوچک، خیلی عمیق‌تر از تصورش در ذهنش جای می‌گیرد. ربکا ماهونی رمانی پیرامون مکان‌های تخیلی، پیدا کردن خانواده، قدرت غم یا خاطرات و پذیرش مسیر پایان بخشیدن به آنها را خلق کرده است که مخاطب را میخکوب و ذهن او را چنان درگیر می‌کند که گویی با شخصیت‌های آن همراه است.

انگار اون روزای گرم و طولانی تموم‌نشدنی بودن. اون تابستون جلوی روی ما قرار گرفته بود و برای من، از هر چیز دیگه‌ای که تااون‌ موقع تو زندگی‌ام وجود داشت واقعی‌تر بود یا الان که بهش فکر می‌کنم از هرچیز دیگه‌ای که بعد از اون اتفاق افتاد. انگار هر ذره از وجودم روی اون چند هفته متمرکز شده بود، انگار اونا روی همه چیز تأثیر گذاشته بودن؛ هم روی گذشته‌ام، هم آینده‌ام. اون تابستون مثل یه شهاب سوزان بود که از تو تاریکی هجوم آورد، از نیستی، پوچی. و من حس می‌کردم همیشه تو زندگی‌ام درباره‌ی اون تابستون همون‌طوری فکر کنم. تمام بقیه‌ی عمرم.